1. Müjdat Avcı, (2023), “Cezaevleri ve Çocuk”, Ceza Sosyolojisi (ed. Aykut Çalışkan), Seçkin, Ankara. ss. 291-324
2. Oğuz Polat, (2022), Kriminoloji ve Kriminalistik Üzerine Notlar, Seçkin, Ankara.
3. Zeyrek-Rios, Emek Yuce, David V. Canter, and Donna Youngs, (2021), “Offense Narrative Roles of Turkish Offenders.” International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, (April 2021).
4. Ahmet Turan Öztürk, (2021), “A Global Look at The Cycle of Deprivation, Corruption and Poverty”, Yönetim, Strateji, Organizasyon Teoride ve Uygulamada Cilt 1, ed. Şahin Karabulut, Gazi Kitabevi, Ankara.
5. Ercan Geçgin, (2019), Kenardakiler-Teoriden Uygulamaya Suç ve Sapma Üzerine Sosyolojik Araştırmalar, Heretik, Ankara.
6. M. Burak Gönültaş ve diğ., (2019), “Suçlulara Yönelik Algılar Ölçeği: Geçerlilik ve güvenilirlik çalışması“, Anadolu Psikiyatri Dergisi, S. 20 (Ek sayı-1), ss. 41-47. [SCI]
7. Furkan Yıldız, (2019), “Kadın ve Suç: Türkiye’de Kadın ve Organize Suç İlişkisi“, Alınteri Sosyal Bilimler Dergisi, C. 3, S. 1, ss. 23-41.
8. Elif Özlem Aşkın ve Umur Aşkın, (2019), “Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet ve Yoksulluk İlişkisi: Aile İçi Şiddet Mağduru Kadınlar Üzerine Bir Araştırma“, Kapadokya Akademik Bakış, C.1, S. 2, ss. 16-37.
9. Yelda Sevim ve Ayşe Özpolat, (2017), “Terörün Kırsal Kalkınma ve Göç Üzerindeki Etkisi”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, C. 10, S. 54, ss. 617-625.
10. Vesile Sonay Evik, (2016), “Yoksulluk ve Suç İlişkisi“, 6. Uluslararası Suç ve Ceza Film Festivali (Akademik Tebliğler: Yoksulluk), 30 Eylül – Ekim 2018, İstanbul, ss. 259-274.
11. Caner Çakmak, (2016), “Mahkûmların Suç Öncesi Yaşamlarında Ekonomik Yönden Dezavantajlı Olmalarının Suç İşleme Davranışları Üzerine Etkileri: Ankara Cezaevleri Örneği”, Balkan Sosyal Bilimler Dergisi, C.5, S. 9.
12. Ömer Miraç Yaman ve Burak Acar, (2016), Disiplinlerarası Suç ve Suçluluk Çalışmaları (1923 – 2015) Sosyal Hizmet Perspektifinde Bibliyografik Bir Değerlendirme, Bir Yayıncılık, İstanbul.
13. Muhammet Fırat, (2015), “Yoksulluk ve Suç İlişkisinin Sosyolojik Analizi: Bir Referans Çerçevesi (Elazığ Örneği)”, Birey ve Toplum, C. 5, S. 1, ss. 193 – 224
14. Demet Karakartal ve Münevver Yalçınkaya, (2015), “Determining the Factors Causing the Prisoners in Prison for Crime and Psycho-Social Services (T.R.N.C Sample)”, The Online Journal of New Horizons in Education, October, V. 5, Is. 4, pp. 1-17.
15. Hüsamettin Erdem, (2015), “Ahlak ve Suç Korkusu”,  Suç Korkusu Kongresi, HEGEM V Yayınları, Ankara, ss. 250-273.
16. Mehmet Devrim Topses, (2013), “Mükerrer Suçluların Sosyo-Kültürel Özellikleri: Çanakkale E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Örneği”, Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, C. 1, S. 18, ss. 257-287.
17. Mehmet Devrim Topses, (2013), “Eğitim Düzeyi Ve Kardeş Sayısının Suç Davranışıyla İlişkisi: Çanakkale E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Örneği”, The Journal of Academic Social Science Studies, Vol. 6, Is. 3, pp. 701-713.
18. Yelda Sevim ve Ayşe Üçer, (2013), “Harput’la İlgili Göç Hikâyelerinin Sosyolojik Analizi”, Geçmişten Geleceğe Harput Sempozyumu, Fırat Üniversitesi Harput Uygulama ve Araştırma Merkezi, Elazığ 23-25 Mayıs 2013, ss. 321-333.
19. Fatma Karakaş Doğan, (2012), “Kuzey Kıbrıs (KKTC) Merkezi Cezaevi Üzerinde Yapılan Alan Çalışmasından Elde Edilen Verilerin Suçla Mücadele Bağlamında Analizi”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, S. 100, (ss. 97–150).
20. Ömer Ömeroğlu, (2012), “Suç Korkusu, Cezanın Caydırıcılığı ve Küçük Suçlar“, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi C. XVI, Y. 2012, S. 4, ss. 329-370.

1. Hakkı Toy, (2019), Eğitimin Dışsallıklarına İlişkin Öğretim Elemanları ve Üniversite Öğrencilerinin Görüşleri, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Yönetimi ve Politikası Anabilim Dalı Eğitim Ekonomisi ve Planlaması Programı, Ankara. (doktora tezi)
2. Zeynep Şentürk Dızman (2019), Denetimli serbestlik altındaki gençlerin aile yapıları ve suça yönelimleri konusunda nitel bir araştırma: ‘İstanbul, Hasanpaşa örneği’, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, İstanbul. (doktora tezi)
3. Emek Zeyrek-­Rios, (2018), Experiential Aspects of Crime: A Narrative Approach, University of Huddersfield, England.  (Doctoral thesis)
4. Zeki Karataş, (2016), Çocuk Adalet Sistemi Kapsamında Suça Sürüklenen Çocuklara Yönelik Uygulamaların Nitel Analizi, Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sosyal Hizmet ABD, Konya. (doktora tezi)
5. Caner Çakmak, (2015), Farklı Suç Türleri Açısından Ekonomik Risk Faktörleri: Ankara Cezaevleri Örneği, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Maliye (Kamu Ekonomisi) Anabilim Dalı, Ankara. (doktora tezi).
6. İsmail Kara, (2014), Şiddete Dayalı Suçlarda Bağımlılık ve Bağımlılık Merkezlerinin İyileştirmedeki Rolleri: İzmir Örneği, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, İzmir. (doktora tezi)
7. Emre Kol, (2014), Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinde Yaşanan Dönüşüm: Eskişehir’de Alt Gelir Grupları Üzerine Bir İnceleme, Eskişehir Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı, Eskişehir. (doktora tezi)
8. Fatih Yardımcıoğlu, (2012), Eğitim Harcamaları, Ekonomik Büyüme ve Gelir Dağılımı İlişkisi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Anabilim Dalı, Sakarya. (doktora tezi)
9. Fatma Polat, (2021), İkinci Dünya Savaşı’nda Türkiye’de Kadının Günlük Yaşamda Yeri (1939-1945), Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı, Aydın. (yüksek lisans tezi)
10. Taner Tümer, (2019), Suç Ekonomisi Teorileri ve Türkiye İçin Suçun Ekonomik Belirleyicileri, Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Anabilim Dalı, Trabzon. (yüksek lisans tezi)
11. Durmuş Ali Coşkunoğlu, (2019), Hükümlülerin Sosyo-Ekonomik Sorunları ve Sosyal Hizmet: Bingöl M Tipi Kapalı-Açık Ceza İnfaz Kurumu Örneği, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı Sosyal Hizmet Yönetimi, Uşak. (yüksek lisans tezi)
12. Adem Kurtulgan, (2018), Türkiye’de Hükümlülerin Sosyo-Ekonomik Özellikleri ve Mekansal Dağılışı, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Coğrafya Anabilim Dalı, Isparta. (yüksek lisans tezi)
13. Selma Muşanoviç, (2018),  Eşleri Cezaevinde Bulunan Kadınların Yaşadıkları Sorunlar Ve Başa Çıkma Becerileri: Altındağ Sosyal Hizmet Merkezi Örneği, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
14. İlknur Haydaroğlu, (2017), Kadın Suçluluğunun Bölgesel Farklılığına Yönelik Bir Alan Araştırması: Mardin ve Antalya Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Örneği, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Coğrafya Anabilim Dalı, Isparta. (yüksek lisans tezi)
15. Şükran Kolay Çepni, (2016), Eşleri Cezaevinde Olan Kadınların Yaşam Durumlarının Sosyal Hizmet Bakış Açısı ile İncelenmesi, Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara. (yüksek lisans tezi)
16. Mustafa Özata, (2016), Sosyal Dışlanma ve Suç İlişkisi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı, İzmir. (yüksek lisans tezi)
17. Ayhan Sabri Ertürk, (2016), Küresel Adalet ve Küresel Sosyal Politika, Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Kırıkkale. (yüksek lisans tezi)
18. Duygu Hamzaoğlu, (2014), Ahmet Ümit’in Romanlarında Suçlu Tipleri, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı, Muğla. (yüksek lisans tezi)
19. Mehmet Doğan Erol, (2014). Kentleşmenin Çocuk Suçluluğu Üzerine Etkileri Cem Gariboğlu Örneği, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
20. Selma Soytürk, (2013), Hükümlü ve Tutukluların Sosyal Hizmet Gereksinimlerinin Değerlendirilmesi: Karaman M Tipi Cezaevi Örneği, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
21. Gündüz Aksu (2013), Kentsel yoksulluk bağlamında mekânsal ayrışma Tokat Sulusokak örneği, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi ve Siyaset Bilimi Anabilim Dalı Kentleşme ve Çevre Sorunları Bilim Dalı, Malatya. (yüksek lisans tezi)
22. Bahar Usta, (2012), Gençler arasında şiddete dönük davranışların sosyolojik olarak incelenmesi:Trabzon ili örneği,  Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Sivas. (yüksek lisans tezi)
23. Filiz Gülşen, (2011). Türkiye’de Uygulanan 1980 Sonrası Ekonomi Politikalarının Yoksulluk-Şiddet Üzerine Etkisi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
24. Sıddıka Akdeniz (2010), Suçun Sosyo-Ekonomik Belirleyicileri: Kars Cezaevi Üzerine Bir Uygulama, Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
25. Zeynep Kaya, (2011), Türkiye’de yoksulluk analizi: Bir probit model uygulaması, Atatürk Üniversitesi  Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Teorisi Anabilim Dalı, Erzurum. (yüksek lisans tezi)
26. Fatma Molla, (2010), Yeni liberal dönüşüm süreçlerinde cezaevlerinin değişen rolü ve mahkum emeği kullanımı, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)

1. Gülçin Şenyuva ve Burcu Türk, (2022), “Adli Bilimler Perspektifinden Mağdur Psikolojisi”, Adli Tıp Bülteni 27(2), ss. 185-194.
2. Enes Yılmaz, (2022), “Mağdur İçin Daha İyi Koruma Mümkün mü?”, Ceza Hukuku Dergisi, Cilt: 17 Sayı: 50, ss. 441 – 490.
3. Eyüp Birlik, (2021), “Çok Boyutlu Öğretmen Mağduriyet Ölçeği’nin Türkçeye Uyarlanması”, Asya Studies Academic Social Studies / Akademik Sosyal Araştırmalar, Year: 5 – Number: 18, p. 97-108, Winter 2021.
4. Eylem Baş, (2021), “Hayvanın Kötü Muamelelere Karşı Ceza Hukuku Vasıtasıyla Korunması Halinde Mağdurun Tespiti”, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 12, S. 1, ss. 1-16.
5. Meryem Manav ve M. Salih Kumaş, (2020), “İslâm ve Türk Ceza Hukuku’nda Suçlu Yakınlarının Mağduriyetini Giderici Bazı Hükümler”, Usul İslam Araştırmaları Dergisi, S. 34, ss. 103-135.
6. Aliye Mavili ve Serap Daşbaş, (2020), “Mağdur Hakları ve Sosyal Hizmet Yaklaşımı”, Adli Sosyal Hizmet: Yaklaşım ve Müdahale, (ed. Didem Yücel ve M. Burak Gönültaş), Nobel, Ankara, 3. Baskı.
7. Gözde Kazaker, (2019), Kamu Davasına Katılma, Adalet Yayınevi, Ankara.
8. Aziz Coşkun, (2019), Yeni Toplumsal Hareketlere Alternatif Bir Bakış, İKSAD Yayınları, Ankara.
9. Galma Akdeniz, İdil Elveriş ve Arda Alpan, (2019), “Görünen Ceza, Görünmeyen İnfaz: Türkiye’de Ceza ve İnfaz Politikaları Işığında Hükme Riayet”, İstanbul Medipol Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 6, S. 1, ss. 5-37.
10. Mümin Güngör, (2019), “Mağduriyetin Giderilmesi Açısından Uzlaştırma Kurumu ile Mağdur Hakları Tasarısının İncelenmesi”, Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Y. 4, S. 2, ss. 189-230.
11. Asuman Aytekin İnceoğlu, (2016), “Ceza Hukukunda Mağdur Hakları Çerçevesinde Mağdurun Zararının Devlet Tarafından Giderilmesi ve Suç Mağdurlarına Yardım Hakkındaki Kanun Tasarısının Değerlendirilmesi”, Bahçeşehir Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 11, S. 141-142, ss.  9 – 46.
12. Nazmiye Özenbaş Boydağ, (2016), “Mağdur Odaklı Suç Önleme Modeli [7. Bölüm]”, Suç Önleme Modelleri, (ed. Filiz Tepecik), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir, ss. 128-155.
13. Gonca Kuru, (2015), “Suçtan Doğan Mağduriyetin Giderilmesinde Devletin Rolü”, Maltepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2015-2.
14. Ertan Beşe ve Aytekin Geleri (2013), Suç Önleme Modelleri, Anadolu Üniversitesi AÖF Yayını, Eskişehir
15. Esra Serdar Tekeli, (2012), “Toplumsal Cinsiyet Çerçevesinde Kadın Mağduriyeti“, Uluslararası Katılımlı Kadına ve Çocuğa Karşı Şiddet Sempozyumu, 27-28 Nisan 2012, Ankara, ss. 770-784.
16. Ziya Koç, (2011), Ceza Muhakemesinde Katılan, Oniki Levha Yayınları, İstanbul.

1. Eylem Baş Bayraktaroğlu, (2020), Fail ve Mağdur, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Ankara. (doktora tezi).
2. Meral Öztürk, (2015),  Sosyolojik Açıdan Suç Korkusu ve Yaşam Memnuniyeti: Mersin İli Örneği, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Sivas. (doktora tezi)
3. Yakup Yıldız, (2012), Çocukların Cinsel İstismarı Suçu ve İkincil Mağduriyet Sorunu, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü Sosyal Bilimler Anabilim Dalı, İstanbul. (doktora tezi)
4. Ziya Koç, (2010), Ceza Muhakemesinde Katılan, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Konya. (doktora tezi)
5. Yusuf Solmaz Balo, (2009), Ceza Muhakemesinde Tanık Koruma, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Konya. (doktora tezi)
6. Esra Aydemir, (2020), Oya Baydar’ın Romanlarında Sosyal Konular, Bursa Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı Yeni Türk Edebiyatı Bilim Dalı, Bursa, (yüksek lisans tezi)
7. Fatmanur Dil, (2020), İslam Hukuku’na Göre Tecavüze Uğrayan Kadının Hak ve Sorumlulukları, Bursa Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri Ana Bilim Dalı İslam Hukuku Bilim Dalı, Bursa, (yüksek lisans tezi).
8. Eyyüp Birlik, (2020), Çok Boyutlu Öğretmen Mağduriyet Ölçeği’nin Türkçeye Uyarlanması, Öğretmenlerin Mağduriyet Algılarının ve Kaygı Düzeylerinin İncelenmesi: Karma Model Çalışma, Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Psikoloji Anabilim Dalı, Mersin (yüksek lisans tezi)
9. Muhammet Kahveci, (2019), Ceza Muhakemesi Hukukunda Mağdur Hakları, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
10. Aliye Sarı, (2019), Örgütsel Politika Algısı ile Örgütsel Özdeşleşme Arasındaki İlişkide Algılanan Mağduriyetin Düzenleyici Rolü, Nevşehir Hacı Beştaş Veli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Nevşehir. (yüksek lisans tezi)
11. Esra Aslan Kesme, (2019), Konya Mahkemesinde Hak Arama Yöntemleri (1691-1704), Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı Yakınçağ Tarihi Bilim Dalı, Konya. (yüksek lisans tezi)
12. Burak Kaplan, (2019), Endüstri 4.0 Bağlamında Şehirlerin Sürdürülebilirliğinde İnovasyona Dayalı Güvenlik Stratejilerinin Önemi: Gölcük Örneği, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Kamu Politikası Bilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
13. Berhudan Şamar, (2018), Mağduriyet Bağlamında Adli Sosyal Hizmet ve Adli Görüşme Odaları: Eskişehir Adliyesi Örneği, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı Sosyal Hizmet Bilim Dalı, Kocaeli. (yüksek lisans tezi)
14. Bahar Karataş, (2018), ÖSYM Kanunu’nda Düzenlenen Suçlar, Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Erzincan. (yüksek lisans tezi)
15. Hayrullah Yapar, (2017), Ceza Muhakemesi Hukukunda Katılan, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
16. Aziz Coşkun, (2016), Gezi Olaylarında Alternatif Bir Medya Örneği: Ötekilerin Postası, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Gazetecilik Anabilim Dalı, Erzurum. (yüksek lisans tezi)
17. Bahadır Seferoğlu, (2014), Mağdurların Suç Olaylarının OluşumundaRolü ve Mağduriyet Risk Faktörlerinin Değerlendirilmesi, Kara Harp Okulu Savunma Bilimleri Enstitüsü Güvenlik Bilimleri Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
18. Utku Ufuk Zengi, (2014), Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları Işığında Kitle İletişim Özgürlüğü, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Isparta. (yüksek lisans tezi)
19. Gözde Kazaker, (2013), Kamu davasına katılma (Müdahale), Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İzmir. (yüksek lisans tezi)
20. Asiye Merve Turanlı, (2012), Ceza Hukukunda Mağdur ve Mağdurun Korunması, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku ABD, İstanbul (yüksek lisans tezi)
21. Bahar Akbaş Aygün, Mağdur Kavramı ve Kapsamı (rapor), T.C. Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü Mağdur Hakları Daire Başkanlığı, http://magdur.adalet.gov.tr/kaynaklar/raporlar/hazirladigimiz_raporlar/Magdur_Kavrami_ve_Kapsami_Bahar_Akbas_AYGUN.html

1. Tuğçe Atak Meriç, (2022), “Modern Kölelik” İnsan Ticaretine Konu Olmak ve Sosyal Dışlanma”, Disiplinlerarası Bakış Açısıyla Sosyal Dışlanma Tartışmaları, ed. Azime Arısoy, Ekin Yayınevi, Bursa.
2. Güngör Toprak Çabuk ve Turgay Çavuşoğlu, (2020), “İnsan Ticareti ve Sosyal Hizmet”, Dezavantajlı Gruplar ve Sosyal Politika, ed. Betül Altuntaş, Nobel, Ankara.
3. Elif Aktaş ve Ferit Arda Arıca, (2020), “İnsan Ticaretinin Cinsel Sömürü Boyutu: Cinsel Sömürü Karşıtı Kampanya Afişleri Üzerine İnceleme”, Göç Araştırmaları Dergisi, C. 6, S. 2, ss. 292- 325.
4. Burak Tuğ, (2020), “İnsan Ticareti ile İlgili Vatandaşların Bilinçlendirilmesinde Göç İdaresi Genel Müdürlüğünün Rolü”, Göç Araştırmaları Dergisi, C. 6, S. 1, ss. 36-59.
5. Gamze Yıldız, (2019), “Ekonomik Kriz, İşsizlik ve Suç”, Suç ve Ceza, S. 4, ss. 127-174.
6. Halil Kaya Şeker ve Sevgi Şeker, (2018), “Çocuklara Yönelik Cinsel Amaçlı Turizm“, Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, S. 2, ss. 35-49.
7. Omur Kaya and Edna Erez, (2017), “Migration, Agency, and the Sex Industry: Practitioners’ Perspectives on Foreign Sex Workers in Turkey”, International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, September. [SSCI]
8. Elif Uzun, (2016), “Uluslararası Alanda Suçun Önlenmesi [4. Bölüm]”, Suç Önleme Modelleri, (ed. Filiz Tepecik), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir, ss. 70-88.
9. Uğur Ersoy, (2016), “İş ve Çalışma Hürriyetinin İhlali Suçu (TCK M. 117)“, Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, Y. 7, S. 24, ss. 335-399.
10. Emel Baykal Benlioğlu, (2014), “Hukuki Açıdan Cinsel Sömürü Amaçlı İnsan Ticareti”, Türkiye’ de İnsan Ticareti Mağdurları, (ed.) Osman Seyhan ve Alper Akgül, Adalet Yayınevi, ss. 77-116.
11. Ayşe Özge Atalay, (2013), Türk Ceza Hukukunda Fuhuş Suçu, Oniki Levha Yayıncılık, İstanbul.
12. Bahar Gökmerdan ve Hilal Cecanpınar, (2012), “Fuhuş Amaçlı İnsan Ticareti”, Uluslararası Katılımlı Kadına ve Çocuğa Karşı Şiddet Sempozyumu,  27-28 Nisan 2012, Ankara, C. 1, ss.  203-216.
13. Bersu Renk ve Oğuzhan Ö. Demir, (2011), “İnsan Ticareti ve Yasal Düzenlemeler: Eski Sorunlar, Yeni Çözümler”, Polis Bilimleri Dergisi, C. 13, S. 1, ss. 51 – 71.

1. Gürbüz Akhan Bolat, (2013), Berdel Töresi ve İnsan Ticareti, Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü Güvenlik Stratejileri ve Yönetimi Anabilim Dalı, Ankara. (doktora tezi)
2. Roya Adıgozalova (2020), Türk Ceza Hukukunda ve Azerbaycan Ceza Hukukunda İnsan Ticareti Suçu, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul (yüksek lisans tezi)
3. Cavidan Yemez, (2019), İnsan Ticareti Suçu, Trabzon Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Trabzon. (yüksek lisans tezi)
4. Ebru Çorbacı, (2016), Comparison of Life Satisfactıon and Mental Status between Nıght Club and State Agency Women Workers in TRNC, Yakındoğu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Lefkoşa-KKTC. (yüksek lisans tezi)
5. Gülşah Korkusuz, (2014), İnsan Ticareti Kavramı ve 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’nda İnsan Ticareti Suçu, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku ABD, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
6. Hilal Cecanpınar, (2014), Devletin Evrensel Yargı Yetkisi ve Uluslararası Hukuk, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku ABD, Erzurum. (yüksek lisans tezi)
7. Ayşe Özge Atalay, (2013), Türk Ceza Hukukunda Fuhuş Suçu, Bahçeşehir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
8. Sinan Aydoğdu, (2012), Türkiye’de İnsan Ticareti Suçu ve Polisin Fuhuş Amaçlı İnsan Ticareti ile Mücadelesi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı, Trabzon. (yüksek lisans tezi)

1. Ali Rıza Erdem, (2024), “Akademik Özgürlük ve Üniversite Özerkliği”, Akademik Etik ve Bilim, (Ed. Fahri Apaydın), Nobel Tıp Kitapevleri, Ankara, 2024, ss. 85-100.
2. Melek Şener Pars ve Türker Kurt, (2022), “Türkiye’de ve Dünya’da Akademik Özgürlüğün Gelişimi/The Development of Academic Freedom in Turkey and the World”, Uluslararası Türk Dünyası Eğitim Bilimleri Kongresi Bildiri Kitabı, (ed. Yücel Gelişli), E-ISBN: 978-975-17-5132-4, 2022, ss. 97-111.
3. Halim Güner ve A. Faruk Levent, (2020), Etik ve Hesap Verebilirlik Bağlamında Akademik Özgürlük, Nobel, Ankara.
4. Gülsün Atanur Baskan, (2020), “Yükseköğretimde Özerklik ve Akademik Özgürlük”, Yükseköğretim Üzerine Düşünmek, (ed. Gülsün Atanur Baskan ve Necati Cemaloğlu), Pegem Akademi, Ankara.
5. Ahmet Su and Engin Karadağ (2020), “Academic Freedom in Turkey: A Historical Perspective in Comparison to International Policies and Practices”, Faculty and Student Research in Practicing Academic Freedom Innovations in Higher Teaching and Learning, (ed.) Enakshi Sengupta and Patrick Blessinger, Emeral, 2020, pp. 33-50.
6. Bahar Kayıhan, (2020), “Emek, Çalışma Koşulları ve İletişim Pratikleri Açısından Türkiye’deki Araştırma Görevlileri Üzerine Bir Değerlendirme”, Mülkiye Dergisi, 44 (3), 431-456
7. Idris Sahin and Fatma Kesik, (2020), “Case of Obtaining Permission for Data Collection in Turkey Within the Context of Academic Freedom and Ethics”, New Waves Educational Research & Development, Vol. 23, Summer, pp. 64–83.
8. Aydın Ördek, (2018), Bir İnsan Hakkı Olarak Akademik Özgürlük, İnsan Hakları Okulu, Ankara.
9. Didem Doğan, (2016), “Academic Freedom from the Perspectives of Academics and Students: A Qualitative Study”,Education and Science, Vol. 41, No. 184, pp. 311-331. [SSCI]
10. Kürşat Eröz, (2016), “Devlet Memurlarının Siyaset Yapma Yasağı ve Değerlendirmesi“,  Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, Nisan, Y. 7, S. 26, ss. 71-104.
11. Fatma Nevra Seggie and Veysel Gökbel, (2015), “Academic Freedom in Turkey (From Part To Present)”, Analysis, SETA, May, No:15
12. Veysel Gökbel ve Fatma Nevra Seggie, (2014), “Siyasal Kültür, Üniversite ve Akademik Özgürlük”, İnsan ve Toplum Dergisi, Cilt 4, Sayı 8, ss. 189-196. [ESCI]
13. Fatma Nevra Seggie ve Veysel Gökbel, (2014), “Geçmişten Günümüze Türkiye’de Akademik Özgürlük“, Analiz, SETA Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı, Haziran 204, Sayı:98.
14. Hasan Öztürk, (2013) “Millî Tarih Tezi İçin Sipariş Roman: Sümer Kızı”, Dergâh, (Ekim), S. 284.

1. Zeynep Aysan Şahintaş, (2023), Habits of Minds and Hearts In Neoliberal Academia: A Qualitative Inquıry Into English Language Teacher Educators’ Professional and Political Roles and Professional Identity, ODTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü İngilizce Öğrenimi Anabilim Dalı, Ankara. (doktora tezi)
2. Halim Güner, (2017), Eğitim Fakülteleri Öğretim Üyelerinin Akademik Özgürlük Algılarının İncelenmesi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Bilimleri ABD, İstanbul (doktora tezi).
3. Didem Doğan, (2015), Türkiye’deki Yükseköğretim Kurumlarında Hesap Verebilirlik ve Akademik Özgürlük, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Eskişehir. (doktora tezi)
4. Burcu Alkış, (2015), Akademik Özgürlük, Galatasaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku ABD, İstanbul (yüksek lisans tezi).

1. Pınar Öztaban Yağcı, (2023), Sürdürülebilirlik Perspektifinde Şirketlerin Sosyal Sorumluluğu ve Fransız Danıştayı’nın Yetkisi, Seçkin, Ankara.
2. Süleyman Arslan, Bahtiyar Akyılmaz, Murat Sezginer ve Cemil Kaya, (2023), İdare Hukuku Mevzuatı, Seçkin, Ankara.
3. Ceyda Aksu, (2022), “Turkish constitutional provisions about environment and environmental problems in Turkey”, Διάλογοι στη Δημόσια Διοίκησηής, τεύχος 3,  Δεκέμβριος [Dialogues in Public Administration, Issue 3, December], pp. ss. 7- 30.
4. Sezin Öztoprak, (2022), “Covid-19 Pandemisinde Uzaktan Eğitim: Kamu Hizmeti İlkeleri Çerçevesinde Bazı Değerlendirmeler”, Ankara Barosu Dergisi 80, no. 2 (Nisan), ss. 189-249.
5. Cemre Edip Yalçın, (2021), “Çevre Hakkının Anayasa Mahkemesi Önünde Bireysel Başvuruya Konu Edilebilirliği ve Konuya İlişkin Olarak Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Yaklaşımı”, Sakarya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 1, Temmuz 2021, ss. 89-115.
6. Asuman Çapar, (2020), 5233 Sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun’a Göre İdarenin Tazminat Sorumluluğu, Adalet Yayınevi, Ankara.
7. Ahmet Said Yücesan, (2020), “İdarenin Mali İmkânlarının Korunması Sorumluluğunun Ağır Hizmet Kusurunun Varlığı Koşuluna Bağlanması İçin Yeterli Bir Gerekçe Olarak Kabul Edilebilir mi?”, Prof.Dr.Metin Günday Armağanı, Atılım Üniversitesi Yayınları, 2. Cilt, ss. 1679-1694.
8. Fatih Düğmeci ve Esin Gürsel, (2019), “Kadına Yönelik Aile İçin Şiddetin Önlenmesi Hususunda Devletin Yükümlülükleri ve Sorumluluğu”, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 21, S. 2., ss. 843-873,
9. İrem Doğan ve Aslı Özkök, (2019), “Türkiye’deki Arıcılık Faaliyetlerine Hukuki Perspektiften Bakış”, Uludağ Arıcılık Dergisi, C. 19, S. 2, ss. 177-187.
10. Volkan Yurdadoğ, Haşim Akça ve Oğuzhan Bozatlı, (2019), “Sürdürülebilir Sosyal Güvenlik Sistemi İçin Mali Kural Önerisi”, Yönetim ve Ekonomi, C. 26,  S. 2, ss. 651-675.
11. Bilal Can (2013), “Belediye Hizmetlerinin Yerine Getirilmesinde Öncelik Sorunu”, Erzincan Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 17, S. 1-2, ss. 177-199.
12. Müge Demirkır Ünlü (2012), Kadına Yönelik Şiddet ve Aile-içi Şiddet, Legal Yayınevi, İstanbul.

1. Asuman Çapar, (2020) 5233 Sayılı Terör ve Terörle Mücadeleden Doğan Zararların Karşılanması Hakkında Kanun’a Göre İdarenin Tazminat Sorumluluğu, İstanbul Medipol Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku, İstanbul (doktora tezi)
2. Ömer Faruk Susoy, Osmanlı Devletinden Günümüze Temel Hak ve Hürriyetlerin Gelişimi ve Korunması, Karabük Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Karabük, 2021. (Yüksek Lisans Tezi)
3. İskender Koyuncu, (2020), Sosyal Belediyecilik Uygulamaları Çerçevesinde Karabük İlinin Kentsel Yaşam Kalitesi Üzerine Bir Araştırma, Karabük Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Karabük, (yüksek lisans tezi).
4. Seher Aydın, (2019), Türkiye’de Kadın Haklarının Gelişmesinde AB’nin Dönüştürücü Etkisi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı Uluslararası İlişkiler Bilim Dalı, Konya, (yüksek lisans tezi).
5. Ahmet Said Yücesan, (2019), İdarenin Sorumluluğunun Koşulu Olarak Ağır Hizmet Kusuru, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
6. İjlal Esra Dülger Sucu, (2018), Türkiye’de idare ve yurttaş ilişkileri: Bir öneri, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
7. Abdullah Hızal, (2015), Hatalı Tıbbi Müdahalelerden Kaynaklanan Tam Yargı Davaları, İzmir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İzmir. (yüksek lisans tezi)
8. Hikmet Gündüz, (2013), Yerel Yönetimlerin Sosyal Belediyecilik Kapsamında Yardıma Muhtaç Ailelere Yaptıkları Sosyal Yardımlar: Bağcılar Belediyesi Örneği, İstanbul Aydın Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı (Mahalli İdareler ve Yerinden Yönetim), İstanbul. (yüksek lisans tezi)
9. Müge Demirkır Ünlü, (2012), İstanbul Sözleşmesi’nin (Kadına Yönelik Şiddet ve Aile-İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye Dair Avrupa Konseyi Sözleşmesi) Ulusal Hukuk Açısından Değerlendirilmesi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
10. Bedriye Şenol İspartalı, (2009), Askeri İdari Eylemden Doğan Mali Sorumluluk, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir (yüksek lisans tezi)

1. Engin Turhan, (2022) “Regl ürünlerinde KDV ve erişim sorunu (2): Türkiye’deki durum”, T24, 20 Şubat 2022

1. Özge Apiş, (2022), Cezanın Belirlenmesi ve Bireyselleştirilmesi (TCK m. 61, m. 62, m. 63), Adalet, Ankara.
2. Vakkas Yurtlu ve Burçin Bozdoğanoğlu (2022), “Kaçakçılık Cezaların Ölçülülük ve Non Bis İn İdem İlkeleri Açısından İncelenmesi”, International Journal of Public Finance, Vol. 7, No: 1, June, pp. 73-92.
3. Hilal Düzenli, (2020), “Yasa Koyucunun Suç ve Ceza Siyasetini Belirleme Yetkisinin Anayasal Denetimi”, Çankaya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 5, S.1, Nisan, ss. 1191-1229.
4. Görkem Göktuna, (2019), “Kuzey Kıbrıs Hukukunda ve Türk Hukukunda Cezalandırma Yetkisinin Ayrımcılık Yasağı Kapsamında Sınırlandırılması”, Legal Hukuk Dergisi, S. 201.
5. Doğan Gedik, (2018), Akaryakıt Kaçakçılığı Suçları 5607 Sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu’na Göre, Adalet Yayınevi, Ankara.
6. Recep Narter ve Ercan Sarıcaoğlu, (2016), “Vergilendirme Yetkisi ile Cezalandırma Yetkisi Etkileşimi: Vergi Ceza Normları”, Yıldırım Beyazıt Hukuk Dergisi, Cilt – , Sayı 1, ss. 119 – 136.
7. Fatma Karakaş Doğan, (2015), Türk Ceza Hukukunda Uyuşturucu veya Uyarıcı Madde Suçları, Legal, İstanbul.

1. Doğan Gedik, (2018), 5607 Sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu’na Göre Akaryakıt Kaçakçılığı Suçları, Yaptırım Rejimi ve Uygulamadaki Sorunları, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Hukuk Anabilim Dalı, İstanbul. (doktora tezi)
2. Yüksel Bat, (2018), Demokratik Hukuk Devletinde Yaşam Hakkı ve Ölüm Cezası, Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Kırıkkale. (yüksek lisans tezi)
3. Zeycan Güzelsoy (2014), Kimyasal Kastrasyon Uygulamasına Bazı Meslek Gruplarının Yaklaşımının Araştırılması, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü Sosyal Bilimler ABD, İstanbul (yüksek lisans tezi)

1. Ahmet Can Yazgı, (2022), “Ceza Hukuku Bakımından ‘Siyasi Suç’ – ‘Terörizm’ Ayrımı ve Sonuçları”, Hukuk Devletinin Kamburu: Terör, ed. Fatih Birtek – Selman Özdan, Adalet, Ankara, ss. 425-455.
2. Nuray Beyza Yanıkoğlu, (2022), Türk Ceza Kanunu’nda Anayasayı İhlal Suçu, Seçkin, Ankara.
3. Güçlü Akyürek, (2021), “Hukuk Dünyasında Bir Şehir Efsanesi: Anayasal Suç”, Suç ve Ceza, S. 4, ss. 923-928.
4. Cem Ümit Beyoğlu, (2020), “Anayasayı İhlal Suçu”, Antalya Bilim Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, Cilt: 8 Sayı: 16, ss. 681 – 720.
5. Hakan Serdar Çöpoğlu, (2019), “Malvarlığı Değeri Elde Etmeye Elverişli Olmayan Suçlar Bakımından Başvurulan Taşınmazlara, Hak ve Alacaklara El Koyma Tedbirinin Mülkiyet Hakkı Bağlamında Değerlendirilmesi”, İzmir Barosu Dergisi, Y. 84, S. 3 (Eylül), ss. 323-384.
6. Oktay Alkuş, (2019), “Almanya’da Kamu Yönetimi ve Personeli”, TURAN-SAM Dergisi, C. 11, S. 41, (Mart), ss. 91-101.

1. Berrin Rumeysa Mermer, (2023), Anayasayı İhlal Suçu (TCK m.309). KTO Karatay Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, (Yüksek Lisans Tezi)
2. Ahmet Can Yazgı, (2019), 6706 Sayılı Cezai Konularda Uluslararası Adli İş Birliği Kanunu Çerçevesinde İadenin Kabul Edilemeyeceği Haller, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)

1. Yusuf Kılıç ve Elvan Eser, (2019), “Mezopotamya Kent Devletlerinin Kuruluş Nazariyeleri ve Etkin Bir Faktör Olarak Din”, Akademik Tarih ve Düşünce Dergisi, C. 6, S. 2, ss. 519-544.
2. Elvan Eser ve Yusuf Kılıç, (2019), “Dinin Nizam Verici ve Toparlayıcı Yapısının Mezopotamya İlk Kent Devletleri’nin Kuruluşundaki Tesiri”, I. Uluslararası Kapadokya Felsefe ve Sosyal Bilimler Kongresi, Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi 25-27 Nisan 2019, Nevşehir, ss. 511-529.
3. Ayşegül Kars Kaynar, (2018), “Withering constitutional state?: Recent “police state” discussions in Turkey“, Research and Policy on Turkey, Vol. 3, Is. 1 (Constitutional Law and State in Turkey: Institutions and Procedures), pp. 90-102.

1. Serdar Ekinci, (2011), Devletin Dönüşümünün Güvenlik Alanına Yansıması: Türkiye’de Güvenlik Yönetişimi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (doktora tezi)
2. Fatih Beren, (2010), İç Güvenlik İstihbaratında Saydamlık-Etkililik İlişkisi, Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü Güvenlik Stratejileri ve Yönetim Anabilim Dalı, Ankara. (doktora tezi)
3. Ayşe Nur Tanrıverdi Aydın, (2019), Vergi ve Demokrasi İlişkisi: Türkiye Örneği, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Maliye (Kamu Ekonomisi) Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
4. Evrim Kara, (2016), Devlet-Kolluk İlişkisi Kapsamında Jandarma ve Türk Jandarması, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi ABD, Ankara (yüksek lisans tezi).
5. Elvan Eser, (2014), Eski Yakındoğu’da Din-Siyaset İlişkisi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih ABD Eskiçağ Tarihi Bilim Dalı, Denizli (yüksek lisans tezi)
6. Serkan Küçükdoğru, (2011), Polislik Mesleğinin ve Polis Meslek Yüksekokullarında Verilen İnsan Hakları Eğitiminin İrdelenmesi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İnsan Hakları ABD, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
7. Hakan Bener, (2007), Avrupa Birliği Sürecinde Türkiye’de Polis Kaynaklı İnsan Hakları İhlalleri ve Çözüm Önerileri, Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (yüksek lisans tezi).

1. Barış Lafçı, Emine Gül Taş, ve Nergis Cantürk, (2022), “İnsansız Hava Araçları Sisteminin (İHAS) Adli Bilimler Açısından Önemi”, Güvenlik Bilimleri Dergisi, Kasım, Cilt:11, Sayı:2, ss. 305-332.
2. Zeliha Alpsoy, (2019), Önleme Araması, Adalet, Ankara.
3. Şevket Pekdemir, (2017), “İslam Ceza Hukukuna Göre Olay Yeri İnceleme”, İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, S. 30, ss. 139-155.

1. Taha Yılmaz, (2019), Çağdaş Türk Hukukundaki İspat Vasıtalarının İslam Hukuku Açısından Değerlendirilmesi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri ABD, Erzurum. (doktora tezi)
2. Hakan Beyaz, (2011), Kriminal polis laboratuvarlarında çalışan adli bilim (kriminalistik) uzmanları ve olay yeri inceleme görevlilerinin etik ilkeleri ve etik eğitimi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Yönetimi ve Politikası Anabilim Dalı Eğitim Yönetimi ve Teftişi Bilim Dalı, Ankara. (doktora tezi)
3. Barış Lafcı, (2020), İnsansız Hava Araçları Sisteminin (İHAS) Adli Bilimler Açısından Önemi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Disiplinlerarası Adli Bilimler Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
4. Zeliha Alpsoy, (2019), Önleme Araması, KTO Karatay Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Konya. (yüksek lisans tezi)
5. Fatma Gül Efeoğlu, (2019), İstanbul’da Çeşitli İlçelerden Alınan Toprak ve Toprağa Gömülü Fiziksel Delillerin Adli Mikrobiyolojik Yönden Araştırılması, İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Adli Tıp Enstitüsü Fen Bilimleri Anabilim Dalı, İstanbul (yüksek lisans tezi)
6. Ali Galip Kocaman, (2017), Adli Kollukta Profesyonelleşme, Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Kırıkkale. (yüksek lisans tezi)
7. Mehmet Çiğdem, (2015), Olay yerinde elde edilen delillerin hukuki değeri, Zirve Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Gaziantep. (yüksek lisans tezi)

1. Derya Şahin, (2019), “Afetler ve Adli Bilimler”, 2. Uluslararası Sağlık Bilimleri ve Yaşam Kongresi, 24-27 Nisan, Burdur, C. 3-4, ss. 904-909.
2. Zehtiye Fusun Yaşar, Elif Durukan and Erhan Buken(2018), “The Knowledge Level of Dentists in Turkey About Their Potential Role on the Disaster Victims Identification (DVI) Team“, Disaster Medicine and Public Health Preparedness: 1–6. doi:10.1017/dmp.2018.111 [SCI]
3. Deren Çeker, (2016), Olay yeri inceleme ve çalışmalarında adli arkeolog ve adli antropologların rolü: Kuzey Kıbrıs ve Türkiye’deki güncel durum, AÜDTCF Antropoloji Dergisi, Sayı 32 (Aralık), ss.13-21.

1. Leman Yakut Altuner, (2012), Modern Girit Toplumu İskeletlerinin Dental Antropolojik İncelenmesi, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü Tıp Bilimleri Anabilim Dalı, İstanbul. (doktora tezi)
2. Niyazi Umut Akıncıoğlu, (2018), Olay Yerinde Antropolojik Yaklaşım, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Disiplinlerarası Adli Bilimler Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
3. Kenan Uysal, (2014), Felaket Kurbanlarının Kimliklendirilmesi (F2k/Dvı), Türkiye’deki F2k Çalışmaları, Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri, Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü Adli Bilimler Ana Bilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
4. Aslıhan Teyin, (2014), Servikal 1. Vertebra Arkus Kalınlığı Ölçümünün Yaş ve Cinsiyet Tayininde Kullanılabilirliği, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı, İzmir. (Tıpta uzmanlık tezi)

1. Seçkin Aköz, (2021), Siyasi İstihbarat (Yöntem ve Uygulama), Gazi Katbevi, Ankara.
2. Zerrin Balkaç, (2019), “Siyasi Yapılanma Sürecinde Türkiye Cumhuriyeti’nin En Liberal Anayasası Olan 1961 Anayasası ve Özellikleri”, XIII. Uluslararası Balkan ve Yakın Doğu İktisat, İşletme ve Yönetim Bilimleri Kongreler Serisi (IBANESS), 5-6 Ekim 2019, Tekirdağ.

1. Göksel Basmacı, (2019), Türkiye’de Tek Parti ve Koalisyon Hükümetleri Döneminde Basın Yasalarının İşleyişi ve Basına Etkileri, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Gazetecilik Anabilim Dalı Genel Gazetecilik Bilim Dalı, İstanbul. (doktora tezi)
2. Seçkin Aköz, (2019), Stratejik İstihbarat Türü Olarak Siyasi İstihbarat, Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
3. Çağrı Gülerer, (2018), Bağımsızlık Sonrası Türkmenistan ve Kırgızistan’ın Siyasi Sistemlerinin Karşılaştırılması, Yalova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı, Yalova. (yüksek lisans tezi)
4. Veli Sadıç, (2017), Hukuk Devleti İlkesi ve İdarenin Yargı Denetimi Dışında Bırakılan İşlemleri, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı Kamu Yönetimi Bilim Dalı, Bolu (yüksek lisans tezi)

1. Ditar Kabashi, (2022), Devlet Başkanlarının Düzenleme Yetkisi, Yetkin, Ankara.
2. Muhammed Hakan Özata, (2022), Türk Hukukunda Cumhurbaşkanı Kararları, Adalet, Ankara.
3. Demet Çelik Ulusoy, (2021), “Measuring the Presidential Powers: New Governmental Design in Turkey”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 70, S. 3, ss. 1013-1105.

1. Merve Ünal Açıkgöz, (2021), 2017 Anayasa Değişiklikleri Bağlamında Yürütmenin Denetlenmesi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Ankara, 2021. (Doktora tezi)
2. Abdülsamet Güller, (2020), Cumhurbaşkanlığı Kararnameleri: Türkiye ve Fransa Mukayesesi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Ankara, 2020 (Doktora Tezi)
3. Muhammed Hakan Özata, (2022), Türk Hukukunda Cumhurbaşkanı Kararları, Ankara Sosyal Bilimler Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Ankara. (Yüksek lisans tezi)

1. Emirhan Haznedar, (2023), “Türkiye’de Siyasi Partilerin Kapatılması ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Yaklaşımı”, Akdeniz Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 13, S. 1, ss. 339-358.
2. Ali Ersoy Kontacı, (2016), Kırılgan Demokrasilerde Siyasal Örgütlenme Özgürlüğü, Savaş Yayınları, Ankara.
3. Vural Savaş, Anılarım Bir Dönemin Perde Arkası, Bilgi Yayınevi, Ankara, 2018.

1. Ali Ersoy Kontacı, (2010), Kırılgan demokrasilerde siyasal örgütlenme özgürlüğü, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Ankara. (doktora tezi)

1. Emre Tekin ve Ayşem Sezer Şanlı, (2023) “Political Violence: An Evaluation of Turkey’s 1970s And 1990s”, Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 15 (29), ss. 237-251. https://doi.org/10.20990/kilisiibfakademik.1316668
2. İhsan Koluaçık, (2023). “Saklı Hayatlar” filminde Aleviler ve Alevilik. Medya ve Kültürel Çalışmalar Dergisi 5 (2), 6-22. https://doi.org/10.55055/mekcad.1358245

1. Kerem Ak, (2021), Varieties of Populism in Turkish Democracy During the 1970s, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Medya ve İletişim Çalışmaları Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)

1. Hakan A. Yavuz, (2018), Ceza İnfaz Sistemi ve Denetimli Serbestlik, Seçkin, Ankara.
2. Emin Artuk ve M. Emin Alşahin, (2017), Kriminoloji, Adalet Yayınevi, Ankara.

1. Birgit Christiansen, (2015), “Früher war er ein von Bienen Zerstochener. Jetzt aber gibt er 6 Schekel Silber“: Sanktionen und Sanktionsprinzipien in der Hethitischen Rechtssammlung”, Zeitschrift für Altorientalische und Biblische Rechtsgeschichte Journal for Ancient Near Eastern and Biblical Law, 21, pp. 31-101.

1. Lea Letić, (2022), Kaznenopravna zaštita društva i države u drevnoj Mezopotamiji, University of Zagreb, Faculty of Law, Zagreb. (Master’s thesis).
2. Wikipedia The Free Encyclopedia “Hittites” maddesi, https://en.wikipedia.org/wiki/Hittites
3. Wikipedia The Free Encyclopedia “Legal right of women history” maddesi, https://en.wikipedia.org/wiki/Legal_rights_of_women_in_history

1. Zeyrek-Rios, Emek Yuce, David V. Canter, and Donna Youngs, (2021), “Offense Narrative Roles of Turkish Offenders.” International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, (April).

1. Emek Zeyrek-­Rios, (2018) Experiential Aspects of Crime: A Narrative Approach. University of Huddersfield, England.  (Doctoral thesis)

1. Aydın Turhan, (2014), Avrupa Birliğine Uyum Sürecinde Türkiye’de İnsan Hakları Mevzuatındaki Değişim ve Bunun Uygulamaya Yansıması, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Malatya. (doktora tezi)
2. Mustafa Serkan Ayakçıoğlu, (2011), Yargı Kararları Işığında İdarenin Hizmet Kusuru Nedeniyle Sorumluluğunu Ortadan Kaldıran ve Azaltan Nedenler Üzerine Bir İnceleme, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
3. Serkan Küçükdoğru, (2011), Polislik Mesleğinin ve Polis Meslek Yüksekokullarında Verilen İnsan Hakları Eğitiminin İrdelenmesi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İnsan Hakları ABD, İstanbul. (yüksek lisans tezi)

1. Sercan Tokdemir, (2022), Ceza Hukukunda Akim Kalmış Azmettirme, Seçkin, Ankara.

1. Şerif Ahmet Öztürk, (2021), “Suç Politikası Bakımından Uyuşturucu ve Uyarıcı Madde Suçları”, Suç ve Ceza, C. 14, S. 4, ss. 885-922.

1. Büşra Yıldız Türkeri, (2022), Cinsiyet Ayrımcılığı Bakımından Terör, Savaş ve Zorunlu Göçlerde Yaşanan Hak İhlalleri: Suriye ve Bosna-Hersek Örneği, Karabük Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Bölge Çalışmaları Anabilim Dalı, Karabük. (yüksek lisans  tezi)

1. Tolga Yıldırım, (2020) “Affın Hukuki Mahiyeti ve 2018/2929 Sayılı Kanun Teklifinin Kısa Bir Değerlendirmesi”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, S. 146, ss. 9-53.
2. Hilal Düzenli, (2020) “Yasa Koyucunun Suç ve Ceza Siyasetini Belirleme Yetkisinin Anayasal Denetimi”, Çankaya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 5, S.1, Nisan, ss. 1191-1229.
3. Mehmet Güneş, (2019), Adalet ve Devlete İtaat, Astana Yayınları, Ankara.

1. Selahattin Kolcu, (2019), Adil Yargılanma Hakkı Boyutuyla Ceza Muhakemesi Hukukunda Hakimin Davaya Bakamaması ve Reddi, İstanbul Kültür Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, İstanbul, (doktora tezi)
2. Aydın Turhan, (2014), Avrupa Birliği’ne Uyum Sürecinde Türkiye’de İnsan Hakları Mevzuatındaki Değişim ve Bunun Yansıması, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi ABD, Malatya (doktora tezi).
3. Mevlüt Alper Kaya, (2023), Egemenliğin Ortaya Çıkışı ve Sınırlandırılması Sürecinde Siyasal İktidar Tipleri ve Cezalandırma Yetkisi, KTO Karatay Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, (yüksek Lisans Tezi)
4. Naciye Bilgin, (2023), Ölüm Cezası: Güncel Tartışmalar ve Eğilimler, Karabük Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Karabük. (yüksek lisans tezi)
5. Zeynep Esra Tarakçıoğlu, (2020), AİHM Kararları Işığında Suçta ve Cezada Kanunilik İlkesi, Galatasaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul, (yüksek lisans tezi)
6. Mehmet Cem Şahin, (2019), Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları Çerçevesinde Cezalandırma Yetkisinin Sınırlandırılması, Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü Ceza Adaleti Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
7. Adem Kurtulgan, (2018), Türkiye’de Hükümlülerin Sosyo-Ekonomik Özellikleri ve Mekansal Dağılışı, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Coğrafya Anabilim Dalı, Isparta. (yüksek lisans tezi)
8. Elif Gül Yılmazlar, (2015), Hakaret Suçu Bağlamında Eleştiri Hakkı, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı İnsan Hakları Hukuku Programı, İzmir. (yüksek lisans tezi)

1. Önder Bayrak, (2023), Uygulamada Telif ve Bandrol Suçları, Seçkin, Ankara.
2. Necati Menek ve Uğur Taşdöven, (2021), “Adli Bilimlerde Kriminalistik ve Luminol”, Adli Bilimler ve Suç Araştırmaları Dergisi, Yıl: 3, Cilt: 3, Sayı: 1-2, Aralık, ss.3-17.
3. Selçuk Gülten ve Baki Toraman, (2020), Uluslararası Adli Muhasebe, Gazi Kitabevi, Ankara.
4. Doğan Gedik, (2018), Ceza Muhakemesinde İspat ve Şüphenin Sanık Lehine Yorumlanması, Adalet Yayınevi, Ankara.
5. Metin Köse, (2017), Ceza Kovuşturmasında Delillerin Ortaya Konulması ve Değerlendirilmesi, Seçkin, Ankara.
6. Yusuf Başlar, (2016), Ceza Yargılamasında Elektronik Delil, Yetkin, Ankara.
7. Mesut Orta (2015), Bilişim Suçları ve Adli Bilişim, Yetkin Yayınevi, Ankara. ISBN 978-975-464-980-2.
8. Devrim Aydın (2014), Ceza Muhakemesinde Deliller, Yetkin Yayınevi, Ankara. ISBN 978-975-464-891-1.
9. Yasin Ataç ve diğ. (2013), “Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Delil Algısı”, Polis Bilimleri Dergisi, C. 15, S. 3, ss. 45-71.

1. Ahmet Alptekin Cilavdaroğlu, (2019), Türkiye’de Parlamenter Sistem İçinde Kanıta Dayalı Politika Yapımı, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Yönetim Bilimleri Bilim Dalı, Ankara. (doktora tezi)
2. Metin Köse, (2016), Ceza Kovuşturmasında Delillerin Ortaya Konulması ve Değerlendirilmesi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Eskişehir. (doktora tezi)
3. Mesut Orta (2015), Bilişim Suçlarında Adli Analiz, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku ABD, Konya. (doktora tezi)
4. Yusuf Başlar, (2015), Ceza Yargılamasında Elektronik Delil,  Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Sakarya. (doktora tezi)
5. Rabia Yandım Arıcı, [2022], Adli Bilimler Açısından Trafik Kazalarında Kusur Tespiti, Hitit Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Adli Bilimler ABD, Çorum. (yüksek lisans tezi)
6. İsmail Esad Umut, (2021), Hekimin Malpraktisten Doğan Cezai Sorumluluğunun Belirlenmesi ve İspata İlişkin Sorunlar, KTO Karatay Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Konya. (yüksek lisans tezi)
7. Hüseyin Delibalta, (2020), Ceza Muhakemesinde Maddi Deliller ve Cinsel Saldırı Suçlarında İspat, İnönü Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Adli Tıp Anabilim Dalı, Malatya. (yüksek lisans tezi)
8. Yeşim Bucak, (2019), Adli Bilişim ve Türk Ceza Muhakemesi Hukukunda Bilgisayarda Arama, Üsküdar Üniversitesi Bağımlılık ve Adli Bilimler Enstitüsü Adli Bilimler Ana Bilim Dalı, İstanbul. (Yüksek Lisans Tezi)
9. İsa Çelen (2019), Vergi Yargılaması Hukukunda Delil Kavramı, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Maliye Anabilim Dalı Mali Hukuk Bilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
10. Hatice Yılmaz, (2019), Ceza Yargılamasında İsnadın İspatında Delillerin Önemi, Üsküdar Üniversitesi Bağımlılık ve Adli Bilimler Enstitüsü Adli Bilimler Anabilim Dalı Olay Yeri İnceleme ve Kriminalistik Programı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
11. Merve Eyüp, (2019), Acil Servis ve Yoğun Bakım Hemşirelerinde Adli Vakaya Yaklaşımın Eğitim Düzeyleriyle Karşılaştırılması, Üsküdar Üniversitesi Bağımlılık ve Adli Bilimler Enstitüsü Adli Bilimler Anabilim Dalı Olay Yeri İnceleme ve Kriminalistik Programı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
12. Ramazan İlker Toyran, (2019), Açık Alandaki Olay Yerinin Dokümantasyonunda İnsansız Hava Aracının (İHA) Kullanılması, İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa Adli Tıp Enstitüsü Fen Bilimleri Anabilim Dalı, İstanbul (yüksek lisans tezi)
13. Ayhan Tuncay, (2019), Gözeneksiz Yüzeylerden Elde Edilen Parmak İzlerinin Yeni Sentezlenen Boyar Maddeler ile Görünür Hale Getirilmesi, Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Kimya Anabilim Dalı, Rize. (yüksek lisans tezi)
14. Resul Göksoy, (2017), Ceza Muhakemesinde Dijital Delillerin Elde Edilmesi Ve Güvenilirliğinin Sağlanması,  Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İzmir. (yüksek lisans tezi)
15. Aylin Yakupoğlu, (2015), Suçların Aydınlatılmasında Paydaşlar Üzerindeki CSI Etkisi, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü Sosyal Bilimler ABD, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
16. Fares Mousa, (2015), Ceza Muhakemesi Hukukunda bilirkişi raporları: Filistin örneği, Polis Akademisi Başkanlığı Güvenlik Bilimleri Enstitüsü Adli Bilimler Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
17. Mehmet Çiğdem, (2015), Olay yerinde elde edilen delillerin hukuki değeri, Zirve Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Gaziantep. (yüksek lisans tezi)
18. Derya Kurt (2014), Ceza Yargılamasında Tanıklık, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Yönetimi ABD, Niğde. (yüksek lisans tezi)
19. Mehmet Serkan Kılıç, (2012), İşletim Sistemlerinin Adli Bilişim Açısından İncelenmesi,  Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü Adli Bilimler Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
20. Güz Gültan (2012), Electronic Evidence Privacy Concerns Relating to the Collection of Electronic Evidence: Under Turkish Legal System And Cybercrime Convention, University of Oslo, Faculty of Law, Department of Private Law, Oslo. (master thesis)

YARGI KARARLARINDA ATIF

1. BALYOZ DAVASI 29. CELSE (İstanbul 10. Ağır Ceza Mahkemesi Esas no: 2010/283) Duruşma Tutanağı

İNTİHAL

Tezimizin bir kısmı, bir başkası tarafından doğrudan alınarak, makale olarak yayınlanmıştır. İntihal dosyası için tıklayınız.

1. Mücahit Bektaş, (2023), “Yurt Dışı Temsilcilik”, Siyasi Partiler Hukuku Ansiklopedisi, (ed. Fatih Güler), Nobel, Ankara. ss. 323-325.
2. Adem Kara, (2022), “Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nde Siyasi Parti Özgürlüğü: AB Uygulaması ve Türkiye Örneği” Ankara Barosu Dergisi 80, no 3 (Temmuz), ss. 55-102.
3. Uğur İhtiyaroğlu, (2021) “Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Siyasi Partilerin Kapatılmasına İlişkin Yaklaşımı ve Refah Partisi Kapatma Kararı Özelinde Din ve Vicdan Hürriyeti”, Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 29, S. 1, ss. 329-361
4. Serhat Tutkal, (2021). “Trustees Instead of Elected Mayors: Authoritarian Neoliberalism and the Removal of Kurdish Mayors in Turkey. Nationalities Papers”, 1-23. doi:10.1017/nps.2021.42
5. Murat Aygen, (2020), “Türkiye siyasal hayatında parti kapatmalara Kürt siyasi hareketi üzerinden çözümlemeler”, Uluslararası Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırma Dergisi, C. 7, S. 63, ss. 3688-3703.
6. Ferhat Uslu ve Sevtap Angun, (2000), “Türkiye’de Siyasi Parti Kapatma Nedeni Olarak “Devletin Ülkesi ve Milletiyle Bölünmez Bütünlüğü İlkesi”, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 20, S. Milli Egemenlik Özel Sayısı, ss. 39-60.
7. Can Çelik, (2015), “Anayasa Mahkemesi Kararları Çerçevesinde Siyasi Partilerin Laiklik Karşıtı Eylemlerin Odağı Haline Gelmesi Sebebiyle Kapatılması Rejimi ve Refah Partisi Kararı Çerçevesinde Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Konuya Yaklaşımı”, Maltepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2015/1, ss. 113-150.
8. İsmail Hakkı Şentürk, (2015), “Türk Hukukunda Siyasi Partilerin Sicillerinin Tutulması”, Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, S. 4, ss. 459-495.
9. Ercan Küçükeşmen, Akın Erdemir ve F. Mehmet Çuhadar, (2014),  “Yeni Liderlik Yaklaşımları Perspektifinde Karizmatik Liderler mi? Karizmatik Kadrolar mı?”, 2. Uluslararası Davraz Kongresi (Küresel Sorunlar ve Çözüm Arayışları), 29-31 Mayıs 2014, Isparta, ss. 849-880.
10. Yasemin Kabaklıoğlu, (2012), “Siyasi Partilerin Kapatılması”, İzmir Barosu Dergisi, Yıl. 77, S. 1, ss. 14-42.

1. Binnur Akkurt, (2019), Anayasa Hukukunda Seçme Hakkı, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Konya. (yüksek lisans tezi)
2. Muhammed Bilal Arı, (2019), Türkiye’de Toplantı ve Gösteri Yürüyüşü Düzenleme Hakkı ve Bu Hakkın Sivil Toplum Kuruluşları Açısından Önemi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Yönetişim ve Sivil Toplum Kuruluşları Bilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
3. Mustafa Çam, (2017), Anayasa Mahkemesi Kararlarında Siyasi Partilerin Devletin Ülkesi ve Milletiyle Bölünmez Bütünlüğüne Aykırılık Sebebiyle Kapatılmasının İncelenmesi, İstanbul Şehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
4. Seda Özkan, (2016), İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi İçtihadında ve Türk Hukukunda Toplanma Özgürlüğü, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Avrupa Birliği Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
5. Bünyamin Gelmiş, (2015), Türkiye’de Siyasi Partilerdeki Mevcut Muhasebe Sistemi ve Denetimi, Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Muhasebe ve Denetim Programı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
6. Aybil Onarır, (2015), 2015 KKTC Cumhurbaşkanlığı Seçiminde CTP-BG Adayı Dr. Sibel Siber Adına Sosyal Medyada Yürütülen Siyasal İletişim Çalışmaları, Yakındoğu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler ve Tanıtım ABD, Lefkoşa. (yüksek lisans tezi)
7. Ersin Yavuz, (2015), 1982 sonrası Anayasa Mahkemesinin verdiği siyasi parti kapatma kararlarının demokratikleşme bağlamında incelenmesi, Pamukkale Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Denizli. (yüksek lisans tezi)
8. Yakup Söylemez, (2012), Siyasi Partilere Önerilen Muhasebe Sistemi ve Önerilen Hesap Planı ile Türkiye Muhasebe Standartları ile Uyumlaştırma, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme ABD, İstanbul. (yüksek lisans tezi)

1. Kemal Gözler, (2016), “1982 Anayasası Hâlâ Yürürlükte mi? Anayasasızlaştırma Üzerine Bir Deneme”, www.anayasa.gen.tr/anayasasizlastirma-uzun.pdf (İlk Konuluş Tarihi: 17 Nisan 2016; Uzun Versiyonun Konuluş Tarihi: 5 Mayıs 2016; Uzun Versiyonda Son Ekleme Tarihi: 7 Mayıs 2016)

1. Eylem Çakmaz, (2018), Güncel Anayasal Gelişmeler Bağlamında Türkiye’de Cumhurbaşkanı’nın Tarafsızlığı, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı Kamu Hukuku Bilim Dalı, Kocaeli. (doktora tezi)
2. Rezzan İtişgen Dülger, (2017), Parlamenter sistemde devlet başkanının cezai mesuliyeti, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (doktora tezi)

1. Fatih Karaosmanoğlu, (2003), “Çocuk Polisliği ve Çocuk Hakları: Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi Açısından Bir Bakış”, in (Ed. Tülin G. İçli ve Fatih Karaosmanoğlu), Uluslararası Polislik ve İç Güvenlik, Nobel Yayınevi, Ankara, ss.57-77  (http://www.oocities.org/fkaraosmanoglu/bildiriler/bild1.htm)

1. Esra Öztürk, (2020), “Covid-19 Salgınında Gözetim Pratikleri: HES ve İTP Örnekleri”, II. Uluslararası 29 Ekim Bilimsel Araştırmalar Sempozyumu, 29-31 Ekim 2020, Ankara,
2. Filiz Erdoğan Tuğran ve Aytaç Hakan Tuğran, (2016), “Lyon’un Gözetim Alanları Tasnifine Göre “Özgür Kız” Reklam Serisinin İncelenmesi“, Middle Black Sea Journal of Communication Studies,  Y.1, S. 2, ss.  48-56.
3. Ulvi Kün, Levent Bayram ve M.Z. Özhan, (2014), “Kent Güvenlik Yönetim Sistemleri”, Güvenlik Sektöründe Temel Stratejiler, Harmancı, F. M; Gözübenli, M. ve Zengin, C. (Ed.), Nobel Yayınevi, Ankara, ss.243-276.

1. Tamer Ağca, (2016), The Economic Foundations of Turkish Foreign Policy During Ak Party Era,  Yeditepe University Graduate Institute Of Social Sciences Political Science and International Relations, Istanbul. (doctoral dissertation)

1. Yener Ünver, (2023), İftira, Suç Uydurma, Suç Üstlenme, Yalan Tanıklık ve Bilirkişilik, Suçu İhbar Etmemek Suçları (TCK’da Düzenlenen Adliyeye Karşı Suçlar), Seçkin, Ankara.

1. Kok Kendirlioglu, B., Ipekcioglu, D., Havle, N., & Ilnem, M. C. (2023). Paraphilias, Sociodemographic and Forensic Profiles of Men Convicted of Sexual Offenses in Turkey. Sexual Abuse, 0(0). https://doi.org/10.1177/10790632231199318
2. Münevver Eryalçın ve Veli Duyan, (2023), “Cezaevinde Erkek Hükümlüler”, Ceza Sosyolojisi (ed. Aykut Çalışkan), Seçkin, Ankara. ss. 325-344
3. Bilge Burhanettin Gülcü, (2023), ” Ekonomik Suç Kavramı, Benzer Kavramlarla İlişkisi ve Ekonomik Suçluluk”, Uluslararası Akademik Birikim Dergisi,  Cilt: 6, Sayı:5, ss. 1116-1129.
4. İrfan Akpınar, (2023), “Kadın Suçluluğu: Kayseri Örneği”, Sosyoloji Notları, Cilt: 7 Sayı: 1, ss. 27 – 47.
5. Mehtap Kızılkaya, Gül Ünsal ve Semra Karaca, (2022), “The effect of psychoeducation on the social skills and problem-solving skills of female prisoners”, Journal of Psychiatric Nursing, Vol. 13, Is. 1, pp. 1-8.
6. Gökhan Vural, (2021), Çocuk İstismarcılarının Kişilik Profilleri, İKSAD Yayınları, Ankara.
7. Vesile Sonay Evik, (2016), “Yoksulluk ve Suç İlişkisi“, 6. Uluslararası Suç ve Ceza Film Festivali (Akademik Tebliğler: Yoksulluk), 30 Eylül – Ekim 2018, İstanbul, ss. 259-274.
8. Emine Öncü, Sümbüle Köksoy ve Mehmet Ali Sungur, (2014), “Tutuklu ve Hükümlülerin Hastaneye Sevk Nedenleri ve Acil Ambulans Kullanımı Özellikleri”, Journal of Clinical and Analytical Medicine, ss. 1-5.

1. Betül Kübra Doğan, (2021), Hükümlü Ailelerinin Yaşam Deneyimleri: Niteliksel Bir Araştırma, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı, Ankara. (doktora tezi)
2. Emek Zeyrek-­Rios, (2018) Experiential Aspects of Crime: A Narrative Approach. University of Huddersfield, England.  (Doctoral thesis)
3. Püren Demirel, (2017), Yetişkin Suçluluğuna Neden Olan Sosyoekonomik Faktörler, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Ankara (doktora tezi)
4. Rumeysa Akgün, (2017), Adam Öldürme Suçundan Cezaevine Giren Kadınları Suça Götüren Nedenler ve Cezaevi Sürecinin İncelenmesi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı, Ankara. (doktora tezi)
5. Derya Şahin, (2013), Cezaevindeki Şiddet Failleri ve Sığınma Evinde Kalan Şiddet Mağdurlarının Şiddete Bakış Açıları ile Suçluluk Utanç Duygularının Değerlendirilmesi, İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü Sosyal Bilimler Anabilim Dalı, İstanbul.(doktora tezi)
6. Idris Guclu, (2010), The Function of Social Structure in Controlling Violent Crime in Turkey, University of North Texas, (Dissertation Prepared for The Degree of Doctor of Philosophy)
7. Cana Dede, (2019), Aydın ve İzmir’de Suç Mağduru Kadınlara Sosyal Hizmet Ekseninde Sunulan Psiko-Sosyal Rehabilitasyon Hizmetlerinin Değerlendirilmesi, Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Aydın. (yüksek lisans tezi)
8. Durmuş Ali Coşkunoğlu, (2019), Hükümlülerin Sosyo-Ekonomik Sorunları ve Sosyal Hizmet: Bingöl M Tipi Kapalı-Açık Ceza İnfaz Kurumu Örneği, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı Sosyal Hizmet Yönetimi, Uşak. (yüksek lisans tezi)
9. İrfan Akpınar, (2018),  Suç Olgusu, Suç Teorileri ve Kadın Suçluluğu: Kayseri Örneği, Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Niğde. (yüksek lisans tezi)
10. Ünal Göktaş, (2017), Açık Ceza İnfaz Kurumlarında Çalışan Hükümlülerin İşyurtlarında ve İş Atölyelerinde Çalıştıkları Dönemlerde Elde Ettikleri Mesleki Beceriler, Kazanımlar ve Performans Yönetimi Uygulaması, Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı, Bilecik. (yüksek lisans tezi)
11. Nesrin Doğan Fidan, (2016), Denetimli Serbestlik Sisteminin Toplumsal Uyum Sürecine Etkisi: Bolu Örneği, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Bolu. (yüksek lisans tezi)
12. Rukiye Burma, (2012), Cinsel Saldırı Suçu İşlemiş Hükümlülerde, Çocukluk Döneminde Örseleyici Yaşantılara Maruz Kalma Düzeyi İle Benlik Saygısı, Öfke İfade Tarzı Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Psikoloji Anabilim Dalı Klinik Psikoloji Programı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
13. Kürşad Şahinli, (2012), Çocuk Suçluluğuna Sebep Olan Ailesel Faktörler: Ankara Çocuk ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda Bulunan Tutuklu ve Hükümlü Çocuklar Üzerine Bir Çalışma, Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü Ceza Adaleti Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
14. İlhan Gökoğlan, (2011), İnsani Gelişme Düzeyi-Suç İlişkisi: Türkiye Örneğinde 2000-2008 Arası Boylamsal Bir Çalışma, Kara Harp Okulu Savunma Bilimleri Enstitüsü Güvenlik Bilimleri Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)

1. Ender Ethem Atay, (2022), “Osmanlı’da Devlet Anlayışı”, Journal of Social Sciences and Humanities, 6,  Is. 1 (Irak’ta Osmanlı İzleri Sempozyumu Özel Sayısı), ss. 14-38.
2. Işıtan Mehmet Taş, (2021), Cumhurbaşkanlığı Politika Kurullarının Hukuki Niteliği ve İdari Örgütlenmedeki Yeri, Yetkin, Ankara.
3. Mehman Süleymanov, (2020), Səfəvilər. Şah Təhmasib, Maarif Nəşriyatı, Bakı, 2020.
4. Murat Bıyıklı, (2019), “Osmanlı Merkez Teşkilatında Ulemanın Mansıbının Şeyhülislam ve Kadı Kararları Bağlamında Tahlili”, Gümüşhane Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8 (15), ss. 91-115.
5. M. Akif Özer, (2018), “Enderun Okulu”, Türk-İslam Tarihinde Yönetim Uygulamaları, ed. M. Akçakaya, Gazi Kitabevi Yay., Ankara, ss.189-232.

1. Kübra Dilekci, (2022), Yüzyıl Osmanlı Eğitiminde Yenileşme Çabalarına Ulemanın Yaklaşımı, Kastamonu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı, Kastamonu. (yüksek lisans tezi)
2. Seçil Curavcı, (2019), Vezîr-i A’zamın Diplomatik Yetkileri, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Ana Bilim DalıYeniçağ Tarihi Programı, Denizli, (yüksek lisans tezi)
3. Işıtan Mehmet Taş, (2019), Cumhurbaşkanlığı Politika Kurullarının Hukuki Niteliği ve İdari Örgütlenmedeki Yeri, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Isparta (yüksek lisans tezi)
4. Yavuz Kalkan, 6360 Sayılı Kanunun Kırsal Gelişime Etkisinin İncelenmesi: Van Büyükşehir Belediyesi Örneği, Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Coğrafya Anabilim Dalı, Şanlıurfa, 2018, (Yüksek Lisans Tezi)
5. Mehmet Recai Uygur, (2018), Suriyeli Mültecilere Yönelik Sosyo-Psikolojik Tutumların İncelenmesi: Süleyman Demirel Üniversitesi Örneği, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Isparta. (yüksek lisans tezi)
6. Gülşen Akkoyun, (2017), 345 Numaralı Diyarbekir Şer’iyye Sicil Defteri Transkripsiyonu ve Değerlendirmesi (H. 1298-1301/M. 1881-1884), Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Bilim Dalı Yeniçağ Tarihi Bilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)
7. Nazlı Can Akınbingöl, (2016),  Osmanlı İmparatorluğu’nda Eyaletten Vilayete Geçiş Sürecinde Valilik Kurumunun Değişimi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı Kamu Yönetimi Programı, İzmir.  (yüksek lisans tezi)
8. Oktay Erdoğan, (2015),  Küreselleşme – Yerelleşme Bağlamında Kentleşme ve Yerel Yönetimlerde Vizyon Arayışları: 2023 Türkiye Vizyonu Ve Sonrası İçin Kocaeli Modeli, Düzce Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Toplam Kalite Yönetimi Anabilim Dalı, Düzce. (yüksek lisans tezi)
9. Muhammed Ali Aydın, (2015), İdarenin Hizmet Kusurundan Doğan Sorumluluğu, İstanbul Şehir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, İstanbul. (yüksek lisans tezi)
10. Ayten Yıldız, (2015), Başkanlık Sisteminin Türkiye’de Uygulanabilirliği Üzerine Bir İnceleme, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Niğde. (yüksek lisans tezi)
11. Erol Şimşek, (2014), Atatürk Dönemi Din-Siyaset İlişkisi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi Anabilim Dalı, Trabzon. (yüksek lisans tezi)

1. Veda Bilican Gökkaya, (2020), “Kanunlar ve Sözleşmeler Bağlamında Toplumsal Cinsiyet ve Hukuk”, Hukuk ve Sosyoloji, ed. Erkan Dikici, Arif Çiçek ve Orhan Bingöl, Eğitim Yayınevi Konya, ss.171-238.
2. Şule Baş, (2019), Toplumsal Cinsiyet ve Roller Çerçevesinde Türkiye’de Özçekim (Selfıe) Kültürü, Yaşar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İletişim Anabilim Dalı, İzmir. (yüksek lisans tezi)

1. İmad Ali Rıdha Abbas Al Murtadha, (2014), Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi içtihatlarına göre düşünceyi ifade özgürlüğü ve Türkiye, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı, Ankara. (yüksek lisans tezi)